சோலையிலே பூத்த மலர்கள் சிரித்தன
சோடிப் புறாக்கள் கூடி மகிழ்ந்தன
ஓடியது புள்ளிமான்கள் தோட்டம் எங்கும்
பாடியது குயிலொன்று கானம் ஒன்றை
வண்ண மயில் தோகை விரித்தாடியது
எண்ணம் எல்லாம் சிந்தனைப் பூக்கள்
தொடுக்கவோ கோர்க்கவோ மாலை ஒன்றை
தொடுவானில் கதிரவனோ சிவந்து நின்றான்
ஒன்றிடவோ இயற்கை அன்னை மடிமீது
என்றெனக்குத் தோன்றுவது இயல்பு தானே
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக