மண்ணுக்கு பாரம் ஆனேனோ இறைவா
கண்ணுக்குள் கண்ணீரே காய்ஞ்சு போச்சுதுவே
கண்ணான கணவனையும் காணலியே இருக்கானோ
பெண்ணுக்கு ஏனிந்த அவலம் தெரியலியே
சொந்தம் பந்தமில்லே சொந்த நாடுமில்லே
கந்தல் வாழ்க்கை ஆயிடுச்சு கடவுளே
ஏனிந்த தண்டனை எமக்குச் சொல்வாயா
குனிந்த தலைக்கே குட்டா குறையாதோ
கள்ளத் தோணியிலே கரைசேரும் நாளெதுவோ
பிள்ளை இழந்த சோகம் போவதெப்போ
தமிழனாய்ப் பிறந்ததே தவறோ தெரியலியே
உமிழும் எச்சிலும் வறண்டு நாளாச்சு
முடங்கிப் போச்சு எம்ம இனம்
முடிவில்லா இரவுகளே கதையாகிப் போனதிங்கே !
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக