இலக்கணம் பற்றாத கவிதை
வேடிக்கை தான் வாடிக்கை ஆனதுவோ
விளக்குகள் ஒளியேற்ற தெருவெங்கும் ஒளிவெள்ளம்
கவிதை எழுத வேணுமாம் தினமும்
எட்ட நின்று பார்த்த கண்கள்
தினமொரு கவிதை திகட்டாத தமிழில்
ஓயக் காத்திருப்பானோ ஓடக் காத்திருப்பானோ
புள்ளி வைத்துப் போனவளே
இயற்கையைப் பாடுவோம் நல்லது அதுவே
கனவுகள் மெய்ப்பட வேண்டும்
சொக்க வைக்கும் அழகு
எதையும் மறக்கும் மனிதர்
சொல்ல மறந்த கதை ஒன்று உண்டு
காலையில் என்றும் போல் நான்கு மணிக்கு எழுந்து இராஜேந்திரன் குளித்து, கோயிலுக்குச் சென்று வந்தான். ஒவ்வொருவராக எழுந்து ஆறு மணிக்கே புறப்படத் தயாராகி, அறையைக் காலி செய்து, சதீஷ் காரில் ஏறி உட்கார்ந்தோம்.
உயர்வு தாழ்வு சொல்லும் வேதமெதுவும் ஏற்புடையதல்ல
என்னுளே உறைந்து நின்று
ஆழியாறு நீர்த்தேக்கம் பிரமாண்டமாய் காட்சியளிக்க வளைவுகளில் சென்று கொண்டிருந்தது கார். சதீஷ் பேசிக் கொண்டே வந்தார். வரையாடுகள் இப்பகுதியில் காணப்படும் என்று சொல்வார்கள், முதன் முறையாக கண்ணில் பட்டது.
நண்பர்கள் குழுவில் யோகா மாஸ்டர் இராஜேந்திரன் மிகவும் சுறுசுறுப்பு. காலை நான் கு மணிக்கே எழுந்து குளித்து அருகிலுள்ள கோயிலுக்குச் சென்று வருவான். இங்கும் அவ் வாறு பேரூர் கோயிலுக்குச் சென்று வந்தான். திட்டமிட்டபடி எட்டரை மணிக்குத் தயாராகி அறையைக் காலி செய்து அன்னபூர்ணா கௌரிசங்கர் ஓட்டலில் நுழைந்த போது ஒரு சிலரே இருந்தனர். நேற்றைய நண்பகல் திருவிழாக்கூட்டம் மனதில் வந்துபோனது. 90 களில் இங்கு தங்கி இட்லி வடை அல்லது சாதாதோசை சாப்பிட்டது போல் இப்போது இல்லை.
மூன்றாவது முறையாகச் சென்றதால் இத்தலைப்பு. திட்டமிடுதல் முக்கியமான ஒன்றாகும் பயணங்களில். நண்பன் சம்பந்தம் மகனின் திருமண ஒப்பந்தம் செப்டம்பர் 9 கோயம்பத்தூரில் என்ற அழைப்பு வந்தபோதே மூளை வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது. இந்த பங்ஷன் முடித்து மேலும் இரண்டு நாட்கள் தங்கி ஊட்டி அல்லது மூணார் போகலாமென.
காலமுண்டு நண்பா கடந்து செல்
கல்லெடுத்து அடிச்சுப் புட்டே போட்டும்
கண்ணுக்கு விருந்தளிக்கும் இயற்கைக்கு நன்றி
புரியாத புதிருக்கு விடை தேடிப் போனேன்
8/9/22
வார்ததைகள் கோர்வையாக வருகின்ற கவிதை
வில் தேடிப் போன விசயன் காட்டினிலே
கூடு விட்டு ஆவி போகு முன்னே ஏனோ இந்த நாடகம் மானிடா
