எட்ட நின்று பார்த்த கண்கள்
கிட்ட வராமலே பேசிய உதடுகள்
வட்ட நிலவாய் ஒளிர்ந்த முகம்
ஏட்டீ பெண்ணே எங்கே போனாய்
சொட்டச் சொட்ட நனைந்த நாட்கள்
சோளக் கதிரை உதிர்த்த கரங்கள்
சோற்றுப் புதையலில் தோய்ந்த விரல்கள்
காற்று வீசிய தாவணி மாலைகள்
நேற்றுப் போலவே மனதில் காட்சியாய்
பாட்டுப் பாடியே மயக்கிய மங்கையே
வீட்டுப் படியிலே விழிகள் சிமிட்டி
காட்டு வழியில் தொட்ட தருணங்கள்
விட்டுப் போகுமா மனதைத் துறந்து
கற்பனை உலகிலே எத்தனை நாட்கள்
கடந்தே போனது வாலிப வயது
என்றோ போனநீ எங்கே போனாயோ
இன்றோ நாளையோ வருவாய் எண்ணி
காலம் போனது கனவுகள் போலவே
காற்றில் கலந்த நினைவுகள் மறைந்தன
வருவதும் போவதும் வாழ்வின் வாடிக்கை
வருவாயா மீண்டும் என்பது வேடிக்கை
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக