குட்டிப் பயலே எட்ட நின்றே பார்க்கிறேன்
சுட்டித் தனம் அதிகம் உன்னிடம் காண்கிறேன்
எட்டி நின்றாலும் எப்படி அழுகிறாய் கண்ணீரில்லை
சொட்டு நீரும் வராத அழுகை எப்படி
கண்ணை மூடியே பூச்சாண்டி மட்டும் சொல்வாய்
அப்பனைப் போலவே அதிகக் கோபம் உன்னிடம்
அம்மாவிடமே அடைக்கலம் தாத்தா வேண்டாம் என்றே
எத்தனை நாட்கள் இப்படி நானும் பார்ப்பேன்
கத்துவாய் ஒருநாள் காரில் பவனி வேண்டுமென
இப்போது தானே உன்னை செவிலியர் கொணர்ந்தார்
இதற்குள்ளே ஓராண்டு ஆயிற்றா நடந்துவா என்னிடம்
எட்ட நின்றே வேடிக்கை பார்த்தது போதும்
கிட்ட வந்து என்மீது அமர்ந்து பார்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக