மழலைத் தமிழே

 கடலின் ஆழத்து முத்தாய் தமிழ்க் கடலில் மூழ்கியெடுத்த வெண்முத்து

உடலின் உயிராய் உதிர ஆறாய் ஊடுருவிப் பாயுமது

உணர்வுக் கோர்வை உள்ளத்து ஊற்றில் பெருக்கெடுத்த அருவி

கணக்கற்ற கனவுகள் கற்பனைச் சோலைகள் உதிர்க்கும் வண்ண மலர்கள்

எங்கெங்கோ சுற்றி வந்து வெள்ளைத் தாளில் நீல வண்ணத்தில்

சங்கம் வளர்த்த மண்ணில் தோன்றிய அழியாச் செல்வமும் ஆகுமது

சொல்லில் தோன்றும் பொருளில் வீரம் செறிந்த போர் வாளுண்டு

கல்லும் கரையும் என்பர் பாடலாய் உணர்வு ஊட்டிய வரிகளால்

எழுதக் குறையாத அமுத சுரபியாய் காலம் கடந்தும் வாழும்

என்னுள்ளே கருவாகி உருவாகி கவிதையாய் மழலைத் தமிழே வாழ்கவே !