அயலகப் பயணம், சிங்கப்பூர் & தாய்லாந்து, 14/11/24
இன்று புக்கெட் பயணம். சுமாரான IBIS ஓட்டலைத் துறந்து, சுமாரான ஒரு வேனில் ஏறி, சுமாரான ஒரு இடத்தில் இறக்கி விடப்பட்ட பிறகு, ஒவ்வொரு வேனாக பல நாட்டினர் வந்திறங்க உட்காரவும் இடமில்லை. நம்மூர் சிறிய டவுன் பஸ் நிலையம் போல. அவரவர் செல்ல வேண்டிய இடம் நமது சட்டையில் பேப்பர் துண்டு, அடையாளச் சீட்டு, ஒட்டப்பட்டது. புக்கெட்டில், பட்டாங் என்ற பீச்சுக்கு அருகே உள்ள ஓட்டலுக்குச் செல்ல வேண்டுமென்று தெரிந்தது. குழுக்குழுவாக ஒரு்மணி நேரக் காத்திருப்புக்குப் பின் ஓர் வேனில் ஆட்களையும் லக்கேஜ்களையும் அடைத்தார்கள். நம்மூர் பிரைவேட் பஸ்களில் டிக்கெட் ஏற்றுவது போல. 166 கிமீ பயணம். என்னோடு மலேசியத் தமிழர் குடும்பம் ஒன்றும் பயணித்தது. அப்பெண்மணி டிரைவர் பக்கத்து சீட்டில் அமர்ந்து கொள்ளுங்கள் அண்ணா வசதியாக என கட்டளையிட்டு, சங்கடமின்றி உட்கார துணை புரிந்தார். டிரைவர் சாமர்த்தியமாக ஓட்டினார்.
நாற்பது கிமீ கடந்ததும், எல்லோரும் இறங்கி சாப்பிடலாம், வண்டி இருபது நிமிடம் நிற்கு மென்று சொன்னார். கிடைத்த சாதம், காய்கறி, சிக்கன் என தட்டில் போட்டு, அதற்கான கட்டணம் செலுத்தி, சாப்பிட்டு முடித்தபோது, பெங்களூர் பஸ் கிருஷ்ணகிரியில் சுமாரான குமார் மூஞ்சி போல இருக்கும் ஓட்டலே ஞாபகம் வந்தது.
மீண்டும் புறப்பட்ட வேன், வேகமெடுத்து புக்கெட் நோக்கி பயணித்தது. கிரபியில் மலைக் குன்றுகள் ஒரு சுவரைப் போன்று அகலம் குறைந்து, இருந்தது. மலைத் தொடரும் அதிகம். இங்கு நம்மூர் கோவா போல மலைக்குன்றுகள் கடலையொட்டி. பட்டாங் பீச் அருகில் பெல் ஏர் ( Bel Aire) ஓட்டலை அடைந்த போது பிற்பகல் ஆகியிருந்தது.
ஓட்டல் அறை மிகப் பெரியதாய், இரண்டு குடும்பங்கள் தங்கலாம் போல இருந்தது. பன்னா லாலுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும். அனைத்து இடங்களிலும், பீச்சுக்கு அருகிலும், உணவு, ஷாப்பிங்குக்கு வசதியான ஓட்டல்களில் புக் செய்திருந்தார். நண்பர் சாம் வீட்டில் வாஷிங் மெஷினில் சலவை செய்து, அயர்ன் செய்திருந்தும் துணிகள் சேர்ந்திருந்தன.
அதனால் எல்லாவற்றையும் ஒரு பெரிய கவரில் போட்டு, ஒரு கிலோ 60 Bhat துவைத்து காயவைக்கவும், இரண்டு கிலோ துவைத்து, அயர்னும் செய்து கொடுக்க 90 Bhat / Kg கணக்கில் கொடுத்து, எப்போது கிடைக்கும் என்ற போது மறுநாள் ஐந்து மணிக்கு எனச் சிடுமூஞ்சி பெண்மணி சொன்னாள். நான்கரை மணிக்கு முடியாதா என்ற போது கறாராக முடியாது என்றாள். சரி ஓட்டல் ரிஷப்சனில் கொடுத்து விடு எனச் சொல்லி ஒப்படைத்து வந்தேன்.
பீச் அருகில் இருந்ததால் நான்கரை மணிக்கே சென்ற போது, சூரியக் குளியலில் பல மேற்கத்தியப் பயணிகள், அப்போதும் சுளீரென்ற வெயிலில் படுத்திருந்தனர்.
நானும் கொஞ்சம் நிழலாக இருந்த பகுதியில் உட்கார்ந்து பேரா செய்லிங் ( Para Sailing ), ஜெட் ஸ்கீ ( Jet Ski) செல்பவர்களை வேடிக்கை பார்த்தேன். எனக்கு ஏனோ மனமில்லை.
மாலை மங்கிய போது ஓட்டலுக்குத் திரும்பி, ஓய்வெடுத்து, எட்டு் மணிக்கு மேல் தயாராகி, பஞ்சாபி ரெஸ்டாரெண்டில், இரவு உணவு முடித்து, பொடி நடையாக நடந்து, உலகப் புகழ் பெற்ற, பட்டாங் Walking streetல் நுழைந்த போது, சொர்க்க வாசல் போல இருந்தது. நம்ம ஊர் ரங்கநாதன் தெருக் கூட்டம் போலக் கூட்டம். பெரும்பாலும் ஜோடிகள், சிலர் குழந்தைகளுடனும். பார்கள், ஸ்டிரிப் கிளப்கள், pole dancing என களை கட்டியிருந்தது. குடிப்பதற்கு மனமிருந்தால் குடிக்கவும், ஆட்டம் , கொண்டாட்டம் வேண்டுமெனில் அதற் கும், மசாஜ் வேண்டுமெனில் அதுவும், ஆண்பெண் உறவு கண்டு களிக்க வேண்டுமெனில் அதுவும் எல்லாமும் உண்டு. வரிசையாகக் கட்டண அட்டைகளை ஏந்திய படி யுவன்களும், யுவதிகளும் அழைத்தபடி இருந்தனர்.
சுமார் ஒரு கிமீ் நீளத்தில், பகலில் சாதாரண விற்பனைத்தெரு இரவு ஏழு மணிக்கு மேல், போக்குவரத்து நிறுத்தப் பட்டு் முற்றிலுமாக மாறி விடுகிறது. நடந்து கால்கள் வலியோடு், அறைக்குத் திரும்பிய போது, மறுநாள் காலை எங்கும் போகாத ஓய்வு நாளானதால், கால் மசாஜ் மறுமுறை செல்லலாம் என்ற நினைவோடு அன்றைய இரவு நிறைவு பெற்றது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக