எதுவரை என்னுடன் வருவாய் வினவினேன்
என்றுமே உன்னுடன் உன்னுள்ளே உயிராய்
உரைத்து நகைத்து கண் சிமிட்டி
உண்மை பொய் அல்ல என்றாள்
கட்டி அணைக்க கைகள் துடித்தன
சுட்டிக் குழந்தை போல் நகைத்தாள்
தொட்டில் கட்டியே மனதில் ஊஞ்சல்
தொல்லை செய்தாள் சிணுங்கி சிரித்தாள்
கள்ளப் பார்வை கண்கள் சிமிட்டல்
உள்ளம் கொள்ளை கொணடவள் அவளே
இன்று நேற்று அல்ல பலநாளும்
இனியவள் தான் குறும்பு குணம்
வருவாள் தொடுவாள் ஓடி ஒளிவாள்
வயதோ என்றும் இளமை உருவே
இரவில் கருக்கலில் அந்தி வேளையில்
இவளின் அன்புத் தொல்லை தாங்காது
இன்பச் சுமையே இவளது நெருக்கம்
இதனால் பிறக்கும் தினமொரு கவிதை
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக