தாயீ

 தொப்புள் கொடி சொந்தமுன்னு சொன்னாங்க

தொடர்ந்து வரும் என்னோடன்னு சொன்னாங்க

பாதையிலே கைபிடிச்சு உன்னோட வந்தேனே

பாதிவழி விட்டு விட்டு சென்றாயே

குத்தம் சொல்லி முறையிட யாரிருக்கா

சத்தம் இட்டு அழுதாக்கா வருவாயா

மனசுல குமுறியே உடலுருகிப் போனாயோ

மருந்தே நஞ்சாப் போச்சுதுவோ தாயீ

கும்பிட்ட கடவுளும் கைவிட்டுப் போனானே

குறையாத குணமும் கூடக் காக்கலியே

அமைதியும் அடக்கமே உருவான உன்னை

அவசரமாய் அழைத்தது ஏனோ தெரியலியே

ஒன்று இரண்டல்ல மூன்று பிள்ளைகளை

அன்று நீவிட்டு எங்கேதான் போனாயோ

சோகங்கள் பூட்டி வைத்து நாளாச்சு

மேகங்கள் போலவே நினைவுகள் ஓட்டமும்

மேற்கிருந்து கிழக்காக கலைந்தும் கலையாமலும்

சோகங்கள் கூடாதென தேற்றிக் கொண்டாலும்

சோர்வடையும் நேரமெலாம் உன்அன்பு தேவைதானே

வாடிய பயிருக்கு வயக்காட்டு நீரைப்போல்

வாஞ்சையான வார்த்தைகள் மருந்தான உன்சொல்லே

மீண்டும் வருவாயா தவமேதும் செய்தாலே

வேண்டும் உன்மடியே தலைசாய்த்து கண்ணுறங்க !