எதனைச் சாடியும் பயனில்லை கண்டேன்
எவரும் செவிசாய்க்கப் போவதில்லை உணர்ந்தேன்
விழலுக்கு இறைத்தநீர் நெல்லுக்குப் பாயவில்லை
வீணர்கள் நடுவே வீண்பேச்சாய் ஆனது
பட்டுத்தான் அறிவர் பாவியர் இவரெலாம்
சுட்டுவிடும் என்றாலும் தொட்டுப் பார்ப்பர்
மாயவலை ஒன்றில் சிக்கிய மாக்களாய்
தூயவை எவையென்று சீர்தூக்க அறியவில்லை
விட்டில் பூச்சிகள் தெரிந்தே நெருப்பில்
வியப்பாய் மனதில் வருத்தம் கொண்டேன்
வஞ்சகம் நெஞ்சில் வார்த்தையில் வன்மம்
கொஞ்சமும் நினையாமல் கொட்டும் வார்த்தைகள்
அழிவின் ஆரம்பம் ஊழிக்காற்றாய் எங்கும்
அமைதி எப்போதோ அறியேன் அடியேன்
செவிடன் காதில் ஊதிய சங்காய்
செய்வது யாதெனத் தெரியாமல் திகைத்தேன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக