தெரிந்தே எரியும் தழலில் பொசுங்கும் விட்டில்
தெரியாதா மானிடா உனக்கும் ஆறடி நிலமே
எரிந்தால் அனைத்தும் சாம்பலாய் மாறிச் சிரிக்கும்
புரிந்தே ஆடுகின்ற ஆட்டம் எத்தனை மனிதா
பேதங்கள் பார்த்தே பேதலித்த மனதைக் கொண்டாய்
வேதங்கள் சொல்வது ஒன்றே அறியாமல் துள்ளினாய்
வாதங்கள் வர்ணங்கள் வகை வகையாய்ப் பிரித்தாய்
சாதிகள் என்ற சாக்கடை வேறு எங்கும்
வீதிகள் தோறும் சத்தமாய் சாத்தான் வேதம்
எங்கே போகிறாய் மானிடா முடிவே அறியாமல்
அங்கே நிம்மதி உறக்கம் தேடிப் போனாயோ
உனக்குச் சொந்தம் எதுவுமே இல்லை அறிவாயா
உன்னுடன் வருவதும் ஒன்றுமே இல்லை இறுதிவரை
நிறுத்திடு ஆட்டத்தை நிஜத்தை உணர்ந்து கொள்
நிழலும் கூட உனக்குச் சொந்தமில்லை அந்நாளில்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக