காற்றே

காற்றே உனது பிறப்பிடம் எங்கே
நேற்றோ கடல் ஓசையோடு ஆர்ப்பரித்து
இன்றோ அசைந்தாடும் மரங்களில் இலைகள்ஊடே
அன்றோ ஓவென்ற புயலாய் இரைச்சலிட்டு
புல்வெளியில் மெல்லிய தென்றலாய் மற்றொருநாள்
பங்குனியில் வடக்கிருந்து வாடைக் காற்றாய்
மற்றோர் முறையோ காட்டுத்தீயாய் பரவினாய்
விசிறிக் காற்றாய் சிலநேரம் உடல்மீது
பார்த்து விடத் துடித்தேன் உன்னுருவம்
பரிகசித்துச் சிரித்தாய் மூங்கில் காற்றில்
மூச்சுக் காற்றாய் மூக்குத் துவாரத்தில்
சேலை முந்தானை பறந்து சிறகடிக்க
விந்தைதான் வியக்கிறேன் உயிராய் வாழ்கிறாய் !