கண்களுக்கு மையெழுதி புருவக் கீற்றிட்டு
பெண்ணுக்கு அணிகலனாய் வெட்கம் சூடி
இட்ட அடி நோகாமல் போகின்ற அணங்கே
கிட்ட வரவா கரம்பற்ற நெடுந்தூரம் நடைபயில
சொக்கும் அழகைப் படைத்தானோ பிரம்மன்
சொர்க்கம் பூமியிலே இதுவென்று சொல்வதற்கு
கண்ணசைந்தால் இதயத் துடிப்பு புரவிபோல்
விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் மன ஓட்டம் துள்ளுவதேன்
மாயக்காரியோ மந்திரங்கள் கற்றாயோ புரியலியே
மான்போலத் துள்ளி ஓடும் உன்கால்கள்
மன்னவன் இவன் உயிரைக் கவர்ந்ததுவோ
உன்பிறப்பே அதிசயம் தானடி மங்கையே
ஊராரே உனக்கடிமை காந்தமோ உன்பார்வை
விடைதேடி பலநாட்கள் ஆராய்ந்து ஓய்ந்தேன்
வியப்பே மிஞ்சியது நீயே சொல்வாயா ?
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக