மனைவி

சொந்தமென்று வந்து நின்று
சொக்க வைத்தவளே 
சாதிசனம் சேத்து வச்ச
சம்சார திருவிளக்கே
வாய்க்கு ருசியா சமைச்சு
வயிற்றை நிறைத்தவளே
உன் வயிற்றில் சுமந்து
வாரிசை வளர்த்தவளே
காலை முதல் மாலை வரை
பம்பரமாய்ச் சுற்றிவந்து
கடைசியாய்த் தூங்கி முதலில் விழித்தெழுந்து
கவளச்சோறும் சாப்பிட நேரமில்லா
பெண்ணாய் வந்தாய் தாரமாயானாய்
தாயாய் உருமாறி தளர்ந்து தடுமாறி
தாதியாய் பாட்டியாய் தாலாட்டுப் பாடி
பெண்ணின் பெருமை பேணிக் காத்தாய் !