மழலை

குறுகுறுன்னு பார்வை உன்னைச் சுற்றி
விறுவிறுன்னு அறையெங்கும் உன்தவழல்
சின்னக் கண்ணா சிரிப்பாய் நன்றாய்
கன்னக் குழியழகு காணக்கண் கோடிவேண்டும்
பொக்கை வாய்திறந்து பேசிடும் மழலைக்கு
பொற்காசு எடைக்கு எடையே தரலாம்
அம்மா என்ற முதல்வார்த்தை இதயம் நிறையும்
அழகு உன்முகமோ விரல்கள் மெத்தெனவே
கரம் பிடித்து தத்தி நடக்கையிலே
கவலை மறந்த நிலையைப் பெற்றோம்
கள்ளங் கபடமற்ற நிலையே மழலையன்றோ
உள்ளம் உருக்கி நின்றாய் உயிர்கலந்தாய்
என்றும் இதுபோன்றே இருத்தல் ஆகுமோ
துன்பம் உணராத நிலையே இதுவன்றோ !