ஸ்டைபண்டு

நாலாமாண்டு பரீட்சை முடிஞ்சு லீவுக்கு ஊருக்கு போகலே. பொறுப்புள்ள பையனா, யூனிவர்சிடிலே அப்ளை பண்ணி ,லீவுலே வேலை செய்ய அம்பத்தூர் எஸ்டேட்ல NS Krishna Rao Body works லே எனக்கு ஒதுக்கினாங்க.

சும்மா இல்லே ஒரு நாள் ஸ்டைபண்டு அஞ்சு ரூபா வீதம் எத்தனை நாள் வேலை பாக்கறமோ அத கணக்கு பண்ணி மாசக் கடைசிலே கொடுப்பாங்க.

அசோக் லேலண்டு வண்டிங்களுக்கு ஃபிரண்ட் கேபின் சப்ளை பன்னாங்க, இங்க ஒண்ணு கிண்டிலே ஒண்ணு. 71 பஸ் டெய்லர்ஸ் ரோட்டுல புடிச்சி எஸ்டேட்ல இறங்கி போகணும். நான் இருந்த போலீஸ் குவார்டர்ஸ் ஈகா பின்னாடி அது ஒரு நடை. எட்டு மணிக்கு உள்ள இருக்கணும்.

பாடி பில்டிங் பத்தி கொஞ்சமா கத்துக்கவும் பின்னாடி லேலண்ட் சேந்தப்ப அது உதவுச்சு. டைம் ஸ்டடினா என்னனு அப்ப தான் தெரிஞ்சது. ஒவ்வொரு ஆபரேசனா ஸ்டடி பண்ணி ரிப்போர்ட் கொடுக்கணும்.

ஷீட் கட் பண்றதுலே இருந்து வெல்டிங் பண்ணி முழுசா கேபின் ரெடியாகற வரைக்கும். தினமும் 32 கேபின் ரெடியாகும். வேலை செஞ்ச தொழிலாளிங்க என்ன எதிரி மாதிரி பாப்பாங்க.

ஷியரிங்,நிப்ளிங்னு என்னென்னவோ சொல்வாங்க. லீவு இப்படித்தான் கழியும். அப்ப தெரியாது, காலேஜ் முடிஞ்சு மூணு வருஷம் அம்பத்தூர்ல தான் வேலை செய்யப் போறேன்னு.

ஆன்டி கிளைமாக்ஸ் என்னனா எனக்குக் கொடுத்த ஸ்டைபண்ட்லே ஃபர்ஸ்ட் டைமா நான் ஒரு பேன்ட் துணி வாங்கி தைக்க கொடுத்துட்டு அப்பாகிட்டே சொன்னேன். சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்ச உடனே என்ன கேக்காம செலவு செஞ்சிட்டே இல்ல‌னு அப்பா சொன்னாரு, அதோட போகலே, ஃபைனல் இயர் செலவுக்கு காசே கொடுக்கலே, பக்கத்து வீட்டுக்காரங்க கிட்ட வாங்கி செலவு பண்ணிட்டு, மெரிட் ஸ்காலர்ஷிப் பணம் வருஷத்துக்கு ஆயிரத்து இருநூறு வரும் அதுலே கொடுத்துடுவேன்.

இது கூட ஒரு சம்பளம் தானோ அப்படின்னு யோசிக்க ஆரம்பிச்சேன், ஊருக்குப் போய் அப்பாக்கு செலவு வைக்காம நாம லீவுக்கு வேலைக்குப் போனதே தப்போன்னு நினைச்சேன்.இஞ்சீனீயரிங் படிப்பு அப்பலாம் அஞ்சு வருஷம்