வெட்கம் இன்றித் திரிவேன்

 ஊர் பற்றி எரியும் வேளை எனக்குப் பிடில் வாசிக்கப் பிடிக்கிறது

யார் என்ன சொன்னால் என்ன வெட்கம் இல்லை என்றும் எனக்கு

போர் தொடுத்து வென்று கடல் கடந்து சென்ற தமிழன் யாரோ

நேர் நின்று பேச முதுகு எலும்பு இல்லை என் செய்ய

கூர் அம்பு வார்த்தை எய்து ஏசினாலும் எனக்கு உரைக்காது ஐயா

பேர் புகழ் வேண்டாம் எனக்கு பெட்டி நிறையப் பணம் வேண்டும்

நார் இன்றி பூக்களை மனித நரம்பு கொண்டு கட்டித் தருவேன்

ஏர் கொண்டு உழுபவன் இருந்தால் என்ன இறந்தால் என்ன எனக்கு

பார் உள்ள வரைக்கும் பகல் வேடம் போடக் கற்று வந்தேன்

ஊர் மக்கள் என் முகத்தில் உமிழும் காலம் ஒன்று வரும்

வேர் ஊன்றி அதுவரை வெட்கம் இன்றித் திரிவேன் சிரிக்காதே மனிதா !