கால ஓட்டத்தில் இட மாறுதல்கள் தவிர்க்க முடியாதவை பலருக்கும்.
சிறு வயதில் என்னைச் சுற்றியிருந்த நண்பர்களின் தாய்மொழி தெலுங்கு. அதனால் ஓரளவுக்குப் பேசுவதை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.
பள்ளித் தோழன் வீட்டில் உருது ஆனாலும் புரிந்து கொள்ள மனம் செலுத்தவில்லை. முதல் காதல் மலையாள மொழி என்றாலும் சந்தித்ததே ஒருமுறை அதனால் கற்க இயலவில்லை.
வேலை நிமித்தம் ஊர் ஊராகச் சுற்றிய போது பல மொழிகள் தெலுங்கு, கன்னடம்,இந்தி என்று, கற்றுக் கொள்ளவில்லை.
பிறகு பெங்களூரிலும் ஓசூரிலும் ஏழு வருடங்கள். கன்னடம் கொஞ்சமாய் கற்றுக் கொண்டேன். மனைவி படித்ததே கன்னடம். தமிழ் ஆர்வத்தால் அவள் தாத்தாவிடம் சிறிது கற்றாள்.
அதன் பிறகு பல ஆண்டுகள் சென்னை வாழ்க்கை, அலுவல் நிமித்தம் பயணம். அப்போது தான் சீன நாட்டிற்கு மூன்று முறை பயணம். மாண்டரின் மொழிப் பயிற்சி மூன்று வாரங்கள். ஓரிரு சொற்கள் தவிர மனதில் பதியவில்லை.
நாக்பூர் வாழ்க்கை ஒரே வருடம், மராத்தி கற்கவில்லை.
திரும்பவும் ஒன்பது வருடங்கள் பெங்களூர் வாழ்க்கை, வியாபாரம், இதனால் கன்னடம் ஓரளவிற்குப் பேச மட்டும் கற்றேன்.
எனது மனைவி முதல் உறவினர் அனைவரும் கன்னடமே பயின்றனர். எனது இளைய மகன் இந்தி தானாக முன் வந்து கற்றான்.
மொழி அவசியமாகிற போது நாமாக அதைக் கற்றுக் கொள்ள தூண்டப்படுகிறோம். எதற்குமே உந்துதல் தேவை, விருப்பமும் தேவை.
வெளி மாநிலத்தவர், சக அதிகாரிகள் சில நேரங்களில் தமிழை அழகாகப் பேசுவது கண்டு வியந்திருக் கிறேன். எனது ஒன்று விட்ட தமையனார் கன்னட மொழி வளர்ச்சி அலுவலகத்தில் பணியாற்றினார்.
மொழிகள் அறிவது தவறானது அல்ல, திணிக்கப்படும்போது ஒவ்வாமல் போகிறது.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக